นิยาย
ลวงรักซาตานร้าย
เรื่อง(ไม่)ลับในหอซานเริ่น
ลุ่มหลงรสสุรา
เดินตามดวงดาวก็เดินแล้ว ไหนเล่าบุรุษหน้าขาวปากแดงน่ารักน่าเอ็นดู ไฉนกลับเจอบุรุษหน้าดำใจคอคับแคบ โหดเหี้ยมดุดันและทั้งชอบข่มขู่ ลิ้นเขาไม่ดีเองแล้วไยจึงกล้าต่อว่านางถึงรสชาติไม่ได้เรื่อง ไร้ยางอายนัก!
สหายข้า... เจ้าเป็นใคร
เขา...เป็นบุรุษตัวโตที่คิดอ่านดุจเด็กน้อย นางรู้จักเขามาเกือบสิบปี คิดว่ารู้จักเขาดีที่สุด แม้แต่งูน้อยของเขานางก็เคยเห็นมาแล้ว แต่ไฉน...ยามนี้นางกลับไม่รู้จริงๆ ว่าแท้จริงแล้วสหายของนางผู้นี้เป็นใคร!
นั้นน่ะหรือ... จอมปีศาจ
จอมปีศาจจะต้องดื่มเลือดฉีกเนื้อหนังมนุษย์กิน นั่งบนกองกระดูกขาวท่วงท่าเหี้ยมโหด แต่ไฉน... เขาถึงมานั่งสวดมนต์ส่งเสียงจนนางปวดหู วันดีคืนดีไม่รู้เทพเซียนเข้าสิงหรือไรถึงได้ลุกขึ้นมาจะโกนหัวเป็นหลวงจีน!
อุบัติรักอสูร
มังกรตีกันกุ้งหอยเดือดร้อน นางเพียงแค่ออกมาหาของกินยามเช้าแต่กลับต้องติดสอยหอยตามนายท่านผู้นี้โดยไม่ได้ตั้งใจ ถูกแล้ว... ติดสอยหอยตาม
สัมผัสร้ายผสานรัก
เป็นเพราะนางแทรกแซงการทำหน้าที่ของเฒ่าจันทราใช่หรือไม่ถึงทำให้นางต้องเป็นสาวเทื้อเช่นนี้ หากการหาสามีด้วยความจริงใจของนางมันยากเย็นนัก มิสู้ล่อลวงบุรุษสักคนมาคอยอุ่นเตียงให้ในยามค่ำคืนเล่า!
ท่านเซียน... อย่ากินข้า
เป็นท่านเซียนผู้เมตตานำนางมา ซ้ำยังคอยรดน้ำวิเศษให้นางด้วย 'มือ' ในทุกๆวัน ไฉนเมื่อนางบรรลุแล้ว ท่านเซียนยังคงพยายามจะจับนางกินตลอดเลยเล่า!
เงาพรายกระหายรัก
เพื่อก้อนทองอวบอ้วนเหล่านั้น ต่อให้นางต้องบุกเข้าจวนแม่ทัพหรือจวนอ๋อง นางก็ต้องแอบลูบ ' สิ่งนั้น ' ที่อยู่ใต้กางเกงของพวกเขาให้จงได้!