http://ilovelibrary.com/book_cover

กรุงเทพฯ เป็นเมืองน่ารัก

"เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต
คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’
สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร
หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’
เรื่องราวของคนตายที่ ‘หนีไม่พ้น’ เรื่องราวของ ‘เล่ห์ลายเลือด’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ดาวิกา กับ นิศากร เป็นพี่น้องคนละแม่ พวกเธอมีพ่อคนเดียวกันคือ ธงทอง
ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ราบรื่นนัก แม้นิศากรจะมองว่าดาวิกาเป็นพี่สาว
ทว่าดาวิกาไม่เคยนับเธอเป็นน้อง...เธอมองนิศากรเป็นศัตรูมาโดยตลอด

"เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต
คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’
สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร
หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’
เรื่องราวของคนตายที่ ‘ฟื้นไม่มี’ เรื่องราวของ ‘รอยอาฆาต’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เจ้าสัวไพศาล นักธุรกิจพันล้านชื่อดัง ยิงตัวตายภายในคฤหาสน์หรู
การตายของเขาทำให้คนในครอบครัวหลายคนรู้สึกโล่งอกมากกว่าเสียใจ
และในวันเปิดพินัยกรรม ท่ามกลางการรอคอยของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียนั้น
ผู้ที่ได้รับมรดกมากที่สุดกลับกลายเป็นลูกนอกสมรสอย่าง พิรุณ

"เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’ สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’ เรื่องราวของคนตายที่ ‘หลับไม่ตื่น’ เรื่องราวของ ‘รักสลักตาย’ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต
คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’
สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร
หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’
เรื่องราวของคนตายที่ ‘ไปไม่กลับ’ เรื่องราวของ ‘ดารันดา’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ภาพวาดมักจะสื่อเรื่องราวในจินตนาการของผู้วาดได้เสมอ
แต่ภาพวาดที่สื่อถึง ‘คนตาย’ ของเด็กวัยสามขวบเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้น
คณา ผู้เป็นแม่ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ปริศนาภาพวาดยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

"หลังจากที่ จิดาภา อดีตนักข่าวสาวได้ผ่านมรสุมชีวิตและการสูญเสีย
ภควัฒน์ ผู้เป็นสามีจึงตัดสินใจพาหญิงสาวมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ ‘เรือนแสงดาว’
บ้านพักตากอากาศริมทะเลของตระกูลทวีรัตนกุล ซึ่งสวยงามเหมือนกับความฝัน
เจ้าของคือ คุณอาคม ซึ่งเป็นเจ้าของรีสอร์ทที่ภควัฒน์เป็นวิศวกรโครงการ
เขาจึงได้รับโอกาสให้มาพักอยู่ที่นี่ระหว่างทำงานโดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ
ภควัฒน์หวังว่าบรรยากาศแสนสงบที่นี่จะช่วยเยียวยาบาดแผลทางใจของภรรยาได้
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเรือนแห่งนี้

"แอน ต้องย้ายโรงเรียนกะทันหันเพราะพลั้งมือทำร้ายคู่อริจนบาดเจ็บ
ทว่าการย้ายมายังโรงเรียนใหม่นี้เอง กลับเป็นเรื่องผิดพลาดและเลวร้ายยิ่งกว่า
เพียงวันแรกแอนก็เจอดี เมื่อบังเอิญไปเห็นมือสีขาวซีดเหมือนศพ
‘มัน’ ยื่นออกมาจากประตูช่องเก็บของแล้วคว้าเอาปากกาของเธอไปดื้อๆ
วันต่อๆ มา เจ้าของมือข้างนั้นยังคอยตามคุกคามเธอทั้งยามหลับและยามตื่น
แอนจะทำอย่างไร ในเมื่อมันเป็น ‘เรื่องเล่าที่ไม่มีใครอยากเล่า’
มีปริศนาดำมืดอะไรซุกซ่อนอยู่ในช่องเก็บของนั้น ?
ทำไมวิญญาณเลือกที่จะสื่อสารกับเด็กใหม่อย่างเธอ ?

"นิวรณ์ เด็กชายผู้มีอุปนิสัยและความคิดความอ่านเกินวัย
จำต้องย้ายบ้านตามพ่อแม่ไปเข้าเรียนโรงเรียนในชนบท
โดยไม่รู้เลยว่าโรงเรียนแห่งนี้มีอันตรายซ่อนอยู่
ศาลหลังโรงเรียนซึ่งเด็กๆ เรียกกันว่า ศาลเทพเจ้า นั้นมีอำนาจศักดิ์สิทธิ์
สามารถบันดาลให้คนสมปรารถนาได้โดยแลกกับของเซ่นไหว้เล็กน้อย
แต่เมื่อถึงเวลาต้องแก้บน ศาลแห่งนี้กลับเรียกร้องมากกว่าที่ตกลงกันเอาไว้!
เพลงพิณ ขอพรจากศาลให้ได้พบ เพลงไพร ฝาแฝดของเธอที่ตัวหายไป
แต่การบนบานกับศาลนี้สร้างความสูญเสียเกินกว่าใครจะคาดคิด
นิวรณ์ต้องทำอย่างไรจึงจะช่วยเพื่อนให้พ้นจากอันตรายได้ ?

"หลังทราบความจริงบางอย่างจากพ่อแม่ ช่อฟ้า ก็ฝันร้ายแทบทุกคืน
ในฝันเธอถูกฆ่ารัดคออย่างโหดเหี้ยมในห้องเรียนวิทยาศาสตร์แห่งหนึ่ง
และเมื่อช่อฟ้าย้ายโรงเรียน เธอจึงได้พบว่าห้องวิทย์ในโรงเรียนใหม่แห่งนี้…
เป็นสถานที่เดียวกับที่เธอถูกฆ่าตายในความฝัน!
แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งครูและนักเรียนต่างตกใจกลัวเมื่อเห็นใบหน้าของเธอ
ทุกคนยืนยันว่าช่อฟ้ามีใบหน้าเหมือนกับนักเรียนที่ฆ่าตัวตายเมื่อหลายปีก่อน
และวิญญาณตนนั้นยังวนเวียนอยู่ในโรงเรียนเพื่อหลอกหลอนผู้คน!
ช่อฟ้าหาคำตอบจนพบว่า ‘ความฝัน’ และ ‘ความจริง’ มีความเชื่อมโยงกัน