http://ilovelibrary.com/book_cover

เนื้อหาสะท้อนสภาพทางสังคมในปัจจุบัน ได้รู้และเข้าใจวิถีชีวิตและขนบปฏิบัติของคนต่างศาสนา (รองชนะเลิศประเภทนวนิยาย รางวัลแว่นแก้ว ปี 2551)

คำว่า "ระทึกขวัญ" ที่อยู่ในชื่อหนังสือเล่มนี้หมายความว่า "น่าสยดสยอง" และทันทีที่คุณอ่านเจอคำที่มีความหมายกระหายเลือดอย่างนี้ ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณจะอ่านต่อไป หนังสือระทึกขวัญตอนนี้มีแต่เรื่องโศกเศร้า ซึ่งการบริโภคเนื้อหาเข้าไป จะทำให้คุณคลื่นเหียนยิ่งกว่ากินอาหารไม่ดีเสียอีก เพื่อหลีกเลี่ยงความอึดอีดไม่สบายนี้ คงจะดีกว่าถ้าผมจะไม่กล่าวถึงส่วนผสมที่ชวนให้เสียขวัญของเรื่องนี้ โดยเฉพาะแผนที่อันสับสน คนที่ถนัดทั้งมือขวาและมือซ้าย ฝูงชนที่ควบคุมไม่อยู่ กระดานไม้ และชาโบ ทารกหมาป่า

ตั้งแต่ภาพถ่ายของเด็กทั้งสามไปปรากฎบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ "เดอะเดลี่พังลิชิโอ" กล่าวหาว่าพวกเขาเป็นฆาตกร พวกเขาก็เลยต้องเตลิดหนีและปลอมตัวไปเป็นอาสาสมัครต่อสู้กับเชื้อโรคของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มิสเตอร์โพหายไปไหนในยามที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ และเคาต์โอลาฟพยายามจะผ่าตัดกะโหลกศีรษะของไวโอเล็ตอย่างนี้

คราวนี้มิสเตอร์โพพาเด็กกำพร้าโบดแลร์ไปเข้าโปรแกรมรับดูแลเด็กของหมู่บ้าน "ว.ฟ.ด." (ใครที่อ่านเล่มที่ห้าและหกแล้ว จะต้องรู้เลยว่า คำย่อนี้เป็นคำใบ้ให้รู้ว่าเด็กตระกูลควากไมร์หายไปได้อย่างไร) เอาละ หมุ่บ้านนี้เต็มไปด้วยอีกา และมีกฎของหมุ่บ้านว่า "ห้าทำร้ายอีกา" และ "ห้ามประดิษฐ์อุปกรณ์ใด" โชคดีที่เด็กๆ ได้ไปอยู่กับเฮกเตอร์ ช่างรับซ่อมของจิปาถะ ซึ่งชอบแหกกฎ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าใครในหมู่บ้านก็ช่วยป้องกันเด็กๆให้รอดพ้นมือเคาต์โอลาฟไม่ได้

ห้องชุดสุดหรุหราของสามีภรรยาสควาเลอร์ คือที่พักพิงอาศัยของสามพี่น้องในเล่มนี้ พร้อมๆ กับทั้งสามได้รับรู้ว่า เคาต์โอลาฟไม่มีทางปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปแน่ เขามีวิธีแยบยลที่จะเข้าถึงตัวเด็กๆ โบดแลร์ ไม่มีใครเห็นคิ้วยาวต่อกันและรอยสักรูปดวงตาที่ข้อเท้าของเขา แต่ทั้งสามคนรู้ตัวทันทีว่าเคาต์โอลาฟปลอมตัวเข้ามาถึง คฤหาสน์อาเพศ แห่งนี้