หลังปฎิบัติการ "ลับ ลวง พราง " ปฏิวัติ 19 กันยายน ความแตกแยกในหมู่คนไทยลุกลามทั้งลึกและกว้างเลือกข้าง เลือกขั้ว หันเข้าเผชิญหน้ากัน "พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์" ยังโดดเด่นในบทนำฉายา "นักฆ่าแห่งลุ่มนำเจ้าพระยา" ยังคงความหวาดเกรงแก่ผู้คิดยืนตรงกันข้ามขณะเดียวกันกลับเป็นเป้าหมายที่อีกฝ่ายมุ่งทำลายชัยชนะจะเป็นของใคร ศึกนี้ใหญ่หลวงและลึกซึ่งดูเหมือนว่า "สงครามครั้งสุดท้าย" มาถึงแล้ว !
ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า...ตราบจนวันนี้.."กองทัพ" ยังคงแฝงตัวอยู่ในการเมืองไทยอย่างชัดเจน หนังสือเล่มนี้จึงได้สะท้อนเบื่งหลังของ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ผู้มีบทบาทสำคัญในการจัดตั้งรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ ซ้ำทหารบางนายยังวางแผนที่จะเล่นการเมืองปูทางสู่อำนาจในอนาคตไม่เพียงท่านั้น เนื้อหาในเล่มยังเป็นเสมือนเข็มทิศที่ชี้ให้เห็นว่าคู่ปฏิปักษ์แท้จริงของระบอบทักษิณคือ "บุคคลที่ไม่ธรรมดา" เช่นเดียวกับประโยคทองของ พล.อ.อนุพงษ์ที่เคยกล่าวว่า "รู้ไหมพวกคุณกำลังสู้อยู่กับใคร ไม่มีวันชนะหรอก!!!"
ท่ามกลางภาวะทางการเมืองหลังน้ำลด รัฐบาลยิ่งลักษณ์ได้มีโอกาสทำงานไม่ถึง ๑ ปี แต่กลับมีกระแสเกี่ยวกับการปฏิวัติครุกรุ่นขึ้นทุกวัน จึงเป็นหน้าที่ของ “วาสนา นาน่วม” นักข่าวสายทหารมืออาชีพ ด้วยการสืบค้นข้อมูลจากทั้งทหารสายเหยี่ยว ทหารสายพิราบ ทหารสายอำมาตย์ และทหารแตงโม รวมอยู่ในหนังสือ “ลับ ลวง พราง ๕” เพื่อปลุกให้คนไทย “รู้ทัน” ความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น หนังสือเล่มนี้ อธิบายพฤติกรรมของ “คนมีสี” ที่ซ่อนอยู่ในกองทัพ ซึ่งนับจากอดีต “กองทัพ” ล้วนมีบทบาททางการเมืองชัดเจน แม้ผิวเผินอาจมองไม่เห็นความเคลื่อนไหวอย่างเป็นรูปธรรม หากแต่กลยุทธ์ของ “บุคคลสีเขียว” ก็ได้ใช้วิธีการ “ลับ ลวง พราง” เพื่
การปฏิวัติ19 กันยายน 2549 ได้กลายเป็นประวัติศาสตร์อันนน่าทึ่ง ในแง่ที่ว่ามันได้เกิดขึ้นจริง แต่หาได้มีผลใดๆ ยั่งยืนไม่ระยะเวลา 15 เดือนหลังจากวันปฏิวัติ จนมาถึงวันเลือกตั้ง 23 ธันวาคม 2550 เสมือนเป็นช่วงแห่งความฝันเมื่อตื่นขึ้นมาพร้อมกับการเลือกตั้ง ทุกอย่างก็พลันกลับคืนสู่สภาพเดิมด้วยความเป็น "นักข่าวสายทหาร" ที่นอกจากจะทำหน้าที่ในการรายงานข่าวและข้อเท็จจริงแล้ว ในฐานะที่อยู่ใกล้ชิดขอมูลข่าวสาร ที่เป็นทั้งเรื่องเล่า ข่าวลือ ข่าวสะพัด ข่าวกรอง และข่าวจริงเกี่ยวกับการปฏิวัติครั้งนี่ บางเรื่องที่ไม่ได้เป็นข่าว หรือบางข้อมูลที่ลึกกว่านั้นจนยากที่จะทำใจปล่อยให้มันผ่านเลยไป จึงตัดสินใจรวบรวมบัน
"โดยในรายละเอียดของเรื่อง กล่าวถึงวัฏจักรของ “ทหารแก่” ที่ไม่มีวันตายไปจากการแสวงหาอำนาจ ไม่ว่าจะอยู่ในราชการหรือนอกราชการ บทบาทของกองทัพยุคใหม่ที่มี ผบ.เหล่าทัพและผู้คุมกำลังสำคัญๆ เชื่อมโยงกับพรรคการเมืองและผู้มีอำนาจของรัฐบาล ขณะที่บทต่อๆ มา กล่าวถึงอำนาจหน้าที่ของนายทหารส่วนหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในเหตุการณ์สลายการชุมนุมเมื่อปี 2553 เนื่องจากภายหลังเสื้อแดงและพรรคเพื่อไทยถืออำนาจรัฐ พวกเขาคิดเห็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร เป็นไปได้หรือไม่ที่รัฐบาลพรรคเพื่อไทยจะเล่นงานเอาคืน บทปิดท้าย กล่าวถึงการปกป้องราชบัลลังก์ของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่คิดหาทางมิให้ผู้ใดปองร้ายสถาบันฯ พร้อมกับเตรียมการสำหรับเหตุ
นับแต่กระแสสังคมเริ่มเป็นหนึ่งเดียวกัน กลุ่มประเทศอาหรับในแถบแอฟริกาตอนเหนือก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่เรียกว่า “อาหรับสปริงค์” เมื่อประชาชนออกมาเดินขบวนขับไล่ผู้นำเผด็จการ จนมีผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก หากแต่ปรากฏการณ์ดังกล่าวก็นับว่า “คุ้มค่า” กับสิ่งที่ได้มา นั่นคือความหมายของคำว่า “ประชาธิปไตย” ความตายของ “มูอัมมาร์ กัดดาฟี่” คือหนึ่งในรูปธรรมจากปรากฏการณ์นั้น “หม่อมหลวงณัฏฐกรณ์ เทวกุล” หรือ “หม่อมปลื้ม” พิธีกรรายการข่าวต่างประเทศชื่อดัง จึงขยายความถึงปรากฏการณ์อาหรับสปริงค์อย่างละเอียด ผ่านรายการ The Dailydose ทางสถานีโทรทัศน์ voice tv.
จากนักพูดที่มุ่งให้สาระและความบันเทิงแก่คนทั้งประเทศ “เขา” กลายเป็นแกนนำคนสำคัญของขบวนการ ”คนเสื้อแดง” และสร้างผลสะเทือนอันสูงยิ่ง เมื่อชูประเด็น”ชนชั้น” ผ่านวาทะ “ไพร่-อำมาตย์” ที่ได้กลายเป็น ”วาทกรรมทางการเมือง” ที่ทรงพลัง เขาผู้นั้นคือ ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ที่ประกาศว่าตัวเองเป็น ”ไพร่” บางคนยกให้เป็น ”ไพร่ตัวพ่อ” เป็น ”ขุนพลไพร่” แต่ในอีกมุมมองได้รับการขนานนาม ”สุภาพบุรุษไพร่” ไพร่คนนี้ถือเป็นจิ๊กซอว์สำคัญชิ้นหนึ่งของประวัติศาสตร์การเมืองไทยหลังรัฐประหาร ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ เป็นประวัติศาสตร์การเมืองระยะใกล้ที่คนร่วมสมัยต้องช่วยกันศึกษา ข้อมูลในหนังสือเล่มนี้ ได้มาจากการสัมภาษณ์ณัฐวุฒิ ทั้งในแง่ป
เนื้อหาของเรื่อง นอกจากประดับด้วยคำนิยมของ “สุจิตต์ วงษ์เทศ” นักประวัติศาสตร์ชั้นครูของไทยแล้ว ประเด็นส่วนใหญ่ยังกล่าวถึงพัฒนาการของสถาบันทางการเมือง ข้อมูลกรณีนักการเมืองที่ถูกกล่าวหาว่าหนีทหาร น้ำท่วมกับวิกฤตของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ในช่วงแรกๆ มุมมองเกี่ยวกับการเมืองไทยในหลากหลายมิติ ประเด็นเกี่ยวกับ พ.ร.บ.ปรองดอง กระแสของฝ่ายค้านที่ยังไม่หายไปไหนเชื่อมโยงกับการวิจารณ์กฏหมายหมิ่นสถาบันและคณะนิติราษฎร์ ซากปรักหักพังของการรัฐประหารครั้งที่ผ่านมาซึ่งเชื่อมโยงไปถึงรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน
การยึดครองโลกในอดีต อาจต้องใช้กำลังทหารราบ ทหารม้า และยุทโธปกรณ์นานาชนิด แต่กระนั้นก็ยังไม่มีผู้ใด หรือจักรวรรดิใด สามารถครอบครองทั่วทุกซีกทุกมุมโลกได้แบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด แต่สำหรับการยึดครองโลกยุคใหม่ กลุ่มคนกลุ่มเล็กๆ ที่มิได้มีกองทหารใดๆ อยู่ในกำมือเขาแม้แต่น้อย ไม่ได้มีฐานะเป็นประเทศ หรือจักรวรรดิใดๆ แต่อาศัย เพชร ทองคำ น้ำมัน และเงินตรา กลุ่มคนเหล่านี้ก็สามารถควบคุมประเทศแทบทุกประเทศ และมวลมนุษย์บนโลกใบนี้ ให้อยู่ภายใต้อำนาจ และอิทธิพลของ “บรรษัทข้ามชาติ” ที่มีฐานะไม่ต่างไปจาก”รัฐบาลโลก”ได้แบบเบ็ดเสร็จ สมบูรณ์
โดยสิ่งที่ “นิธิ” ฟันธงลงไปนั้น คือการมองว่า “อำมาตย์” อยู่เบื้องหลังการเริ่มใช้กฎหมายเพื่อ “เล่นงาน” ฝ่ายประชาชน หนังสือเล่มนี้จึงมีอยู่ ๔ ประเด็นใหญ่ๆ ที่กล่าวถึงปฏิกิริยาเหล่านั้น ได้แก่ 1.อำนาจที่มาจาก “ศาล” ไม่ว่าศาลรัฐธรรมนูญและองค์กรอิสระต่างๆ กำลังทำอะไรอยู่ 2.“ร่าง พ.ร.บ.ปรองดอง” ที่ถูกขับเคลื่อนอยู่ในรัฐสภาเวลานี้ จะสามารถเป็นจริงได้มากน้อยแค่ไหน 3.กฎหมายที่ไม่เป็นธรรมกับทุกฝ่าย โดยเฉพาะ “มาตรา ๑๑๒” กำลังใช้เป็นเครื่องมือในการเล่นงานฝ่ายตรงข้าม 4.วิกฤตการเมืองในปัจจุบัน ที่หนุนเนื่องให้อำนาจนอกระบบแข็งแกร่งยิ่งขึ้นหลักประเด็นดังกล่าวในหนังสือเล่มนี้ จึงเป็นสิ่ง
