เหนือสิ่งอื่นใด คือความละเมียดละไม เปี่ยมด้วยลีลาและชั้นเชิงทางวรรณศิลป์โดยไม่ทิ้งความแม่นยำของข้อมูล และการนำเสนอทางเลือกใหม่ๆให้นักเดินทางโดยมีตัวละครที่มีชีวิตจริงโลดเต้นอยู่ในงานเขียนเสียจนเกือบจะลืมว่านี่คือ "สารคดี"
"ภูสิต เพ็ญศิริ" ชื่อเสียงเรียงนามเป็นที่รู้จักในแวดวงนักการตลาด เขาสอนคนอื่นมาก็มาก แต่เพิ่งจะรู้จักสอนตัวเองเมื่อสิ้นสุดเสียงแพทย์ "คุณเป็นมะเร็ง" แล้วจะรู้ว่า...แม้ต้องอยู่ร่วมกับโรคร้าย ก็มีความสุขและสนุกกับชีวิตได้ อย่างที่ใครๆ ยังต้องอิจฉา
การเดินทางที่สำคัญที่สุดคือ การเดินเพื่อค้นพบตัวเอง เรายังต้องเดินทางกันอีกไกล
การลงทุนแบบ Value Investment ไม่ใช่วิธีที่จะชนะเสมอไป ความพ่ายแพ้และการขาดทุนเกิดขึ้นได้เสมอ แต่เชื่อว่าในระยะยาวแล้ว นี่คือวิธีการลงทุนที่ปลอดภัยที่สุด และให้ผลตอบแทนเหนือกว่าวิธีการลงทุนแบบอื่น
พบกับสารพันเรื่องเล่าจากชั่วโมงเรียนดนตรีที่ต้องใช้สารพัดวิธีปรับพฤติกรรมเจ้าตัวเล็ก ถ่ายทอดพฤติกรรมของเด็กๆ และเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริงในห้องเรียนเปียโน โดยครูแน้นได้เล่าถึงพฤติกรรมของเด็กแต่ละแบบที่ครูแน้นเจอ พร้อมทั้งสรุปเทคนิคในการรับมือกับเด็กแต่ละแบบไว้อย่างน่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นเด็กใจร้อน เด็กขี้โมโห เธอหาวิธีจัดการกับเด็กแต่ละพฤติกรรมได้อย่างน่าทึ่ง ด้วยความเข้าใจและเอาใจใส่ช่วยขัดเกลาและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเด็กแต่ละคน พร้อมกับปลูกฝังให้เด็กรักดนตรี สำหรับผู้ปกครอง คุณครู หรือผู้ที่ต้องทำงานร่วมกับเด็กๆ ทุกคน ไม่ควรพลาด!
เทคนิคการออม การลงทุน และการเลือกใช้เงิน เพื่อความมั่งคงในชีวิต
การบริหารการตลาดและองค์กรยุคใหม่ เพื่อโลกสดใส เพิ่มกำไรและความสำเร็จ
"อย่าลืมเด็ดขาดว่าฉันไม่ใช่คนเก่า อย่าได้ทำเหมือนรู้จักฉันอีก เข้าใจไหม"อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป ตอนนี้คิงคองของเธอเป็นคนไกลเกินเอื้อมแล้ว ไหนจะความจริงที่ว่าเขาไม่อยากเข้าใกล้เธออีกคิงคองคงทำให้การแต่งงานเป็นโมฆะไปแล้ว ดูจากท่าทีห่างเหินของเขาก็พอเดาอะไรออก ไม่น่าเชื่อว่าครั้งหนึ่งเขาและเธอจะแต่งงานกันแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแค่หนึ่งวันกับหนึ่งคืน ทว่า...มันคือความทรงจำเดียวที่พยุงเธอไว้ในยามที่มองหาทางออกใดไม่เจอเธอกัดริมฝีปากครุ่นคิด เธออาจทำตามที่เขาสั่งทำเหมือนไม่เคยรู้จัก...แต่เขาก็ไม่ได้สั่งเหมือนกันว่าให้หยุดรักเขา
บ่อยครั้งที่นักข่าวได้ไปต่างประเทศ...แม้จะไม่ได้ตายตัวเหมือนกฎฟิสิกส์ของนิวตัน แต่ประโยคข้างบนเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่บิดพลิ้วนัก หากใครได้ลองมาสวมอาชีพนักข่าว ไม่มากก็น้อยต้องเคยได้เดินทางอยู่เนืองๆไม่ว่าตามนายกฯ ตามรัฐมนตรี ตามปลัดกระทรวง ตามผู้บริหาร ตามดารา ตามนักร้อง ตามทีมฟุตบอล ตามไปโรดโชว์ตามไปเทรดโชว์ ตามไปดูงาน ตามไปสำรวจเส้นทาง ฯลฯแต่ถ้านำประโยคนั้นมาตีความในเชิงลึก การไปต่างประเทศในความรู้สึกของนักข่าว ยืนอยู่ในจุดที่ห่างหลายก้าวกับความรู้สึกที่คนภายนอกมองเข้ามา
...ทั้งๆ ที่เพื่อนผู้พี่อย่างจีนหันไปใช้ระบบ "สังคมนิยมแบบตลาดที่มีลักษณะพิเศษของจีน"เพื่อเข้าหาระบบทุนนิยม รัสเซียก็ปรับ, เวียดนามก็เปลี่ยน, แม้คิวบาก็หาเหตุที่จะเอาตัวเองออกจากระบบ "คอมมิวนิสต์ตกขอบ"ที่ทำให้การขับเคลื่อนสู่การแก้ปัญหาปากท้องของประชาชนเป็นไปด้วยความยากลำบากแต่เกาหลีเหนือไม่ขยับ, ไม่เขยื้อน...อีกทั้งยังยืนหยัดที่จะพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์เพื่อเป็นอำนาจต่อรองกับสหรัฐ และพรรคพวกสายนี้ที่มีเกาหลีใต้และญี่ปุ่นเป็นแนวร่วม มาวันนี้ "จักพรรดิแดง"รุ่นที่สามคือ "คิม จอง อึน" ซึ่งต้องพิสูจน์ด้วยความยากลำบากว่าจะสามารถนำพาเกาหลีเหนือให้ดำรงความเป็น"กูไม่แคร์สื่อ" ได้ต่อไปอีกได้อย่างไร...<
