"“แห้ว อย่าทิ้งข้า ไอ้อ๊อด ไอ้เหน่ง ไอ้เล็ก อย่าทิ้งข้าไว้กับมันซี่” เสียงตะโกนโหยหวนของจุ่นดังขึ้นหลังเปลวเพลิง แต่แห้วทำได้ เพียงแต่จ้องดูมัน ขณะที่เหน่งตามติดเข้ามาช่วยลากเขาออกมาด้วยอีกคน “อย่าทิ้งเขาไว้ที่นี่!!!!!!”"
“ถ้าอยากตายนัก นายกก็โดดลงไปเลยจิ๋ว และจะบอกให้ฉันไม่เสียใจสักนิดเพราะจากวินาทีนี้นายไม่ใช่เพื่อเราอีกต่อไป”ความรู้สึกจิ๋วที่ส่งต่อมายังใบหน้าที่แสดงออกให้ทั้งตอง เอก เชาว์และตุ้มเห็น ช่างไม่ต่างจากสีหน้าของคนที่เห็นโลกทั้งใบล่มสลายไปต่อหน้าโดยไม่มีใครสักคนในกลุ่มเพื่อนทั้งสี่คาดคิด หรือเชื่อว่าจิ๋วจะทำตามที่ขู่จึงไม่มีใครขยับ แม้นในตอนที่เห็นเด็กหนุ่มร่างเล็กหันหลังปีนขึ้นแนวรั้วกระทั่งในตอนที่เห็นร่างของจิ๋วหลุดจากเสาไฟที่เขายึดจับ ร่วมสู่ความมืดและโขดหินแหลมคม
