ซ่อนรัก...ลวงใจ

‘รักแท้แพ้ใกล้ชิด’ ใครกันนะที่คิดประโยคนี้ขึ้นมา...โกหกทั้งเพ!
ก็เพราะถ้ามันเป็นความจริง เขา ‘เจตนิพัทธ์’ จะรู้สึกปวดใจเช่นนี้หรือ? ทั้งที่รู้จักและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กกับ ‘ปิ่นมนัส’ ทั้งที่เขาคอยเป็นห่วงเป็นใยเธอยิ่งกว่าใส่ใจดูแลตัวเองเสียอีก แต่เธอกลับไม่เคยรู้เลยว่าเขาไม่ได้รักเธอในฐานะเพื่อน! เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ไปให้ความสนิทสนมกับ ‘นวินทร์’ หนุ่มหล่อเจ้าของร้านกาแฟที่เพิ่งรู้จักกัน แถมยังออกปากว่า ‘รัก’ ให้เขาฟังอย่างหน้าตาเฉยได้หรอก
กระทั่งวันที่เขาไปบังเอิญเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่วิ่งมาตัดหน้ารถของเขา ท่าทางเธอเหมือนกำลังหนีอะไรมาสักอย่าง
ที่สำคัญ...เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเปล่าว่างของความทรงจำ
เธอความจำเสื่อม!
เขาสงสาร...เลยตัดสินใจรับเธอมาอยู่ที่คอนโดฯ ด้วยกัน ก่อนจะตั้งชื่อให้เธอว่า ‘ปัศน์’ แล้วเธอก็กลายมาเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ทำหน้าที่ ‘แม่บ้าน’ ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
หากเพียงไม่นาน...ปิ่นมนัสก็มาเห็นเธอเข้า...
“ฉันถามว่าเธอเป็นใคร เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง!!”
เหมือนเธอจะหึง...เหมือนเธอจะไม่พอใจ แต่คงไม่ใช่หรอก ก็เธอมองเขาเป็นแค่ ‘เพื่อน’ นี่! แล้วเธอจะมาทำอย่างนี้ทำไม? มาโวยวายใส่ปัศน์ทำไม? มาบอกให้เขา ‘เลือก’ ทำไม?
หรือมันจะถึงเวลาจบสิ้นเสียทีแล้วใช่ไหม...กับความรักที่เขาเก็บซ่อนไว้ในหัวใจมานาน