เมื่อสาวที่อัลแบร์โต้ต้องตาต้องใจเกิดตกอยู่ในอันตราย มาเฟียหนุ่มจึงต้องยื่นมือเข้ามาช่วยและพาหนีไปซ่อนตัว แต่ไหนๆ ก็มีโอกาสได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมงแล้ว เรื่องอะไรเขาจะยอมปล่อยให้เวลาผ่านไปฟรีๆ กันเล่า งานนี้จึงต้องใช้เวลาให้คุ้มเพื่อทำให้สาวสวยอย่างศิศิรายอมรับเขาไปนั่งอยู่ในหัวใจของเธอให้ได้!
“คุณ...นี่คุณเป็นคนลักพาตัวฉันมาอย่างนั้นเหรอฮะ!” เธอตวาดถามด้วยความโมโห รู้สึกผิดหวังระคนแค้นเคืองปะปนกันไปหมด เพราะเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้
“เดี๋ยวนะ...ผมว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ” เขารีบยกมือขึ้นห้ามแต่เธอก็ไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว นอกจากจะเอาตัวให้รอดออกไปจากที่นี่ให้ได้เท่านั้น ดังนั้นหญิงสาวจึงลงจากเตียงมาคว้าโคมไฟที่ทำจากกะลามะพร้าวอย่างสวยงามขึ้นมาหมายจะใช้ป้องกันตัวอย่างรวดเร็ว
“ไม่ผิดหรอก ถ้าคุณไม่ได้ลักพาตัวฉันมา แล้วฉันจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันฮะ คนเลว! ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้”
“เฮ้...นี่คุณจะบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ ผมไม่ใช่คนที่จับตัวคุณมาซะหน่อย” อัลแบร์โต้พูดแล้วเดินเข้าหาแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อศิศิราทุ่มโคมไฟเข้าใส่
“อย่าเข้ามานะ! นี่แน่ะ”
“นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไงฮะ ฟังผมอธิบายก่อนสิ”
“ไม่ฟัง ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะ...ฉันจะ...” พูดไปแล้วก็เหลียวซ้ายแลขวาหาตัวช่วย พอเห็นโทรศัพท์ปุ๊บเธอก็หยิบขึ้นมาถือทันทีก่อนจะพูดข่มขู่เสียงสูง “อย่าเข้ามานะ! ถ้าเข้ามาฉันจะเอาโทรศัพท์ฟาดคุณให้หัวแบะเลยคอยดูสิ”
“เอาสิ ถ้ากล้า ก็ฟาดมาเลย”
“อย่าท้านะ ฉันทำจริงๆ ด้วย”