จากคนที่ไม่มีตัวตนในสายตาของครอบครัว วันนี้เขากลับมาทวงสิทธิ์ทุกอย่างที่ควรจะเป็นของเขา ดีน ชลสิน ไพร์ส ประกาศสงครามกับครอบครัวที่เคยทอดทิ้งตนเอง และ กิดากร พี่ชายนอกสมรส ว่าทุกอย่างจะต้องเป็นของเขาทั้งหมด แม้กระทั่งตัวเธอ
รสิกา เหยื่อแสนสวยผู้กลายเป็นเครื่องมือต่อรอง เธอได้รับข้อเสนอที่แสนจะอัปยศ นั่นคือการเป็น นางบำเรอ ให้กับเขา เพื่อแลกกับชีวิตของคนรัก ความกดดันทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธได้
“พี่ไม่สนหรอกนะ ว่าวี่จะอาลัยอาวรณ์มันขนาดไหน แล้ววี่ก็ไม่ต้องสำคัญตัวผิดไปหรอก เพราะพี่ไม่คิดจะจริงจังกับวี่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นพี่จะร่างสัญญาขึ้นมาทำไม แค่หนึ่งปีมันคงมากพอที่จะทำให้ไอ้วินมันตกนรกทั้งเป็นได้แล้วมั้ง ที่ต้องทนมองคนรักตัวเองส่งเสียงครวญครางยามค่ำคืนกับน้องชายอย่างพี่”
“ต่ำ!” รสิกาตบหน้าเขาเป็นหนที่สองและเพิ่มความแรงอีกเป็นเท่าตัว ไม่คิดเลยว่าความคิดของคนตรงหน้าจะสกปรกจนน่ารังเกียจได้มากขนาดนี้
“แต่วี่ก็อยากจะลงมาเกลือกกลั้วกับของต่ำๆ อย่างพี่ไม่ใช่เหรอ” ดวงตาวาวโรจน์ของชลสินแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ยากจะจำแนกออก น้ำเสียงที่ดูแคลนของเขาทำให้อีกฝ่ายกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ
“หมดเวลาอาลัยอาวรณ์กับมันแล้ว นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป วี่เป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น!”
แม้จะรู้ดีว่านี่คือเกมที่เขาจงใจวางเอาไว้เพื่อทำให้กิดากรเจ็บปวด และเธอเองก็ไม่ต่างอะไรจากแมงเม่าตัวน้อยที่กำลังจะก้าวสู่กองไฟ ทว่ามันไม่ใช่แค่ไฟธรรมดา หากแต่เป็นไฟพิศวาสที่แสนจะเร่าร้อน...รัญจวนใจ