เมื่อไหร่เธอกับฉันจะรวมกันเป็น “เรา”

ฉันไม่ได้อยากเป็นช้างเท้าหน้า.. และฉันก็ไม่อยากเป็นช้างเท้าหลัง.. ฉันอยากเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีอิสระจะเดินไปไหนมาไหนเองก็ได้ โดยไม่ต้องมีใครคอยตาม... อย่าโกรธฉันเลย...ฉันไม่ได้เลิกรักเธอ หรือรักเธอน้อยลง แต่ฉันอยากให้เธอเข้าใจว่า...ฉันเองก็มีโลกส่วนตัวเหมือนที่เธอมี ฉันเองมีรัศมีของตัวเอง..ที่ไม่อยากให้ใครได้เข้ามาวุ่นวาย ฉันรู้...เราเป็นเหมือนคนคนเดียวกัน แต่ขอเวลาให้ฉันได้อยู่กับตัวเองบ้าง...จะได้ไหม (จากบทความ “ความรักของเราไม่ใช่กาวตราช้าง”) ในฤดูหนาวที่อากาศหนาว เม่นเป็นสัตว์ที่มีแต่หนามและไม่มีขนที่จะช่วยให้ร่างกายอบอุ่นได้ เม่นสองตัวที่อาศัยอยู่ตาม ธรรมชาติต้องการคลายความหนาวด้วยการอยู่ใกล้ๆ และเบียดกันเพื่อความอบอุ่น แต่เม่นเป็นสัตว์ที่มีหนาม เมื่อเข้าใกล้กันเกินไปแล้ว หนามของเม่นทั้งสองตัวก็จะแทงกันและกัน ซึ่งทำให้เจ็บมาก และมันก็ต้องแยกออกจากกันทันที เมื่อแยกกันแล้ว เม่นแต่ละตัวต่างก็หนาว จึงขยับเข้ามาใกล้กันจนหนามแทงกันเองอีก เม่นทั้งสองตัวขยับเข้าใกล้กัน แล้วก็ออกห่างกันอยู่หลายครั้งจนพบว่า ระยะห่างแค่ไหนถึงจะพอดี ระยะห่างที่ห่างพอให้หนามไม่แทงโดนกันและกัน แต่ก็ใกล้พอจะให้ความอบอุ่นแก่กัน...ฉันว่ามันก็คล้ายกับความรัก (จากบทความ “ระยะห่างระหว่างเรา”)