เม็ดทรายใต้ตะวัน

เพียงแค่ต้องเดินทางไปสู่ชะตากรรมที่เธอไม่ได้เลือก ข้ามทะเลทรายที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยภัยอันตรายมากมาย ทั้งภัยธรรมชาติและภัยจากกองโจร ก็นับว่าหนักหนาสาหัสมากอยู่แล้วสำหรับนัจลา ทายาทพ่อค้าใหญ่ผู้เลอโฉมทว่าเอาแต่ใจ แต่เหมือนโชคชะตาจะยิ่งกลั่นแกล้ง เมื่อเธอต้องเดินทางไปกับมัชอัล องครักษ์ใจร้อนชาวทะเลทรายผู้เก่งกาจ ทระนง และปากดี ซึ่งเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอมาตลอด จึงทำให้เป็นการเดินทางครั้งนี้ท้าทายและยากลำบากขึ้นอีก
  ทว่า...มันจะเป็นการเดินทางที่จะจะเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาทั้งสองไปตลอดกาล 
  “อ๋อ เจ้าคือเจ้าสาวปริศนาผู้อับจนเองหรอกหรือ” มัชอัลแทรกขึ้นอย่างอดไม่ได้ และพยายามที่จะไม่เพ่งมองดูใบหน้างาม
  นัจลารู้สึกหงุดหงิดและฉุนเฉียวกับฉายาที่เขาตั้งให้กับเธอในทันที
  “เจ้า...ว่าข้าเช่นนั้นทำไม” หญิงสาวเรียกร้องคำตอบ
  มัชอัลยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก พลางนึกถึงแววตาและท่าทีที่ดูถูกของอีกฝ่าย และตระหนักว่าเขามีโอกาสแก้เผ็ดเอาคืนเธอบ้างแล้ว
  “ก็มีเจ้าสาวที่ไหนต้องวิ่งโร่ไปหาเจ้าบ่าวถึงต่างบ้านต่างเมืองกันบ้าง...หากไม่อับจนหรืออัปลักษ์จนไม่มีใครอยากได้เป็นภรรยา”
  “บังอาจมาก!” นัจลาตวาดและกัดฟันกำหมัดแน่น ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องสั่งการด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “เจ้าอย่าลืมขนของของข้าไปเข้าขบวนด้วย ไม่เช่นนั้น ข้าจะเอาเรื่องเจ้าอย่างแน่นอน”
  มัชอัลเบ้ปากและยักไหล่เล็กน้อย
  “ขอโทษทีนะ สงสัยเจ้าคงเข้าใจอะไรผิดไปแล้ว หน้าที่ของข้าคือการอารักขา และรักษาความปลอดภัยให้เจ้า...ไม่ใช่ทาสหรือคนรับใช้ส่วนตัวของใคร”
แบรนเนอร์
“ข้าจะเป็นสายลมที่พัดมาบรรเทาความร้อนให้กับเจ้า จะเป็นแสงแดดที่สาดส่องลงมาแตะเส้นผมของเจ้าอย่างอ่อนโยน จะเป็นแสงจันทร์ที่ให้ความสว่างไสวในค่ำคืนที่มืดมิดของเจ้า และจะเป็นดวงดาวที่จะอยู่เป็นเพื่อนเจ้าทุกค่ำคืน”