เมื่อรักก็ต้องวางแผนล่อลวงสิ ขอความรักกันดีๆ แล้วไม่ยอมให้ ก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมช่วงชิงหัวใจเธอ แต่ทำไมนะ มันช่างยากเสียจริง แต่เขาอยากมีเมียแล้วนี่ และเธอก็สวยเซ็กซี่ เหมาะสมไปเสียทุกอย่าง เอาล่ะ...ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็คงต้องป้ำสินะ
"โน่นประตู เชิญ!” ตรีชฎาไม่เถียงด้วย แต่ไล่อีกฝ่ายทันที
“ไม่ไป ไม่เคยมีใครสั่งผมได้ ผมจะทำตามที่สมองคิดเท่านั้น”
“ฉันนี่แหละจะสั่งนายเป็นคนแรก นายลูเซียน ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้น ฉันจะฟ้องพี่น้ำน่านว่านายทำอะไรกับฉันบ้าง อยากรู้นัก นายจะอับอายคนอื่นบ้างมั้ย คนชอบรังแกผู้หญิง” คำขู่ของตรีชฎาไม่มีผลต่อชายหนุ่ม
“จะฟ้องน้ำน่านว่าไงล่ะ ผมลวนลาม ผมจูบ ผมลูบไล้ ผม...” เขายังพูดไม่ทันจำเธอก็แหวขึ้นมาก่อน
“ไอ้บ้ากามหยุดเลยนะ ไป! คนอะไรหน้าด้านไล่แล้วยังไม่ออกไปอีก คนอย่างนายนี่มันมีดีบ้างมั้ย”
“อย่าให้ไอ้บ้ากามคนนี้หมดความอดทนแล้วกันคนสวย แล้วคุณจะได้รู้ว่า ผมบ้ากามได้มากแค่ไหน” ชายหนุ่มกัดฟันขณะพูด สองมือกำเข้าหากันแน่น ทำดีขนาดนี้ ทำไมตรีชฎาไม่มองเขาในแง่ดีบ้าง สายตารังเกียจของเธอทำให้เขาอยากเอาชนะ
“โอเค ถ้านายไม่ไป ฉันไปเอง หมดความอดทนกับคนอย่างนายแล้ว มันคราวซวยของฉันหรือไง ถึงได้เจอนายที่นี่ ชีวิตที่ย่ำแย่ของฉันถึงได้บัดซบเช่นนี้”
แต่โบราณกล่าวเอาไว้ว่า เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น เอาล่ะสิตรีชฎา เธอจะรอดพ้นจากผู้ชายบ้ากามอย่างเขาไหม