"สิ่งที่ยายเห็นคือ มันลุกนั่งอยู่อย่างนั้น เหมือนกับจะหาของกินที่อยู่ตามพื้น และทุกครั้งเวลาก้มตัวลง กระดูกสันหลังก็จะหักดัง ‘ป๊อก’ พร้อมกับเสียงร้อง ‘วีดด’ สูงๆ ยาวๆ ด้วยความทรมาน และมือที่เก้งก้างก็ปัดป่ายที่หลัง หวังจะบรรเทาอาการเจ็บนั้น สักพักก็ก้มลงไปอีก และทุกครั้งก็จะได้ยินเสียง ‘ป๊อก’ ตามมาด้วยเสียงหวีดร้องซ้ำอยู่อย่างนั้น…
(คุณยายเล่าเรื่องเปรต)

ผมละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ และมองที่ช่องประตูดีๆ แต่สิ่งที่ผมเห็น ที่มันแลบผ่านช่องประตูตลอด มันไม่ใช่ไม้ถูพื้น มันคือเส้นผมคน! ผมยาวๆ ผมนี่ตัวชาเลยครับ และจากนั้นไม่กี่อึดใจ มันพุ่งมาเลยครับ ลอดเข้ามาทางช่องประตู เป็นหัวของป้าแก่ๆ ผู้หญิงผมยาวรุงรัง ดวงตาจ้องมาที่ผม ผมมองอยู่อย่างนั้นไม่ถึงเสี้ยววินาที ก่อนหัวนั้นจะพุ่งกลับออกไป!
(ใต้ประตูห้องน้ำ)

ในสมองเราตอนนั้น คิดแต่เรื่องโจรกับผีสลับกันไปมา พยายามสะกิดเพื่อน แต่เพื่อนไม่ตอบอะไร เลยตัดสินใจหันไปหวังจะปลุกเพื่อนให้ตื่น พอหันไปเท่านั้นล่ะ เห็นเงาดำยืนเหยียบหน้าอกเพื่อนอยู่ เราตกใจมาก รีบหลับตาสวดมนต์ แบบผิดๆ ถูกๆ เราสวดไปแง้มตามองไป เขาก็ไม่ยอมไป สักพักเหมือนเขารู้ เขามองมาที่เราแล้วชี้หน้า พร้อมพูดว่า “ที่กู มึงสวดไปเถอะ กูไม่ไป!”
(ห้องนี้ผีผ่าน)

ผมรู้สึกเหมือนมีคนเดินย่ำอยู่บนหลังคารถ! แม่ก็รู้สึก พ่อยังตะโกนมาหาเราว่า “ทำอะไรกัน! อย่าเล่นกันสิ พ่อจะดูรถ” ทั้งที่ตอนนั้นเรานั่งกันนิ่งมาก ไม่มีใครกล้าขยับแน่นอน ผมเห็นสีหน้าแม่ผมไม่ค่อยดี เลยถามไป แม่ผมบอกว่า “แม่เห็นมีคนเดินวนรอบรถเราหลายคนแล้ว” ผมเลยมองไปที่กระจกมองหลัง ชัดเลยครับ เห็นเป็นตัวคนมืดๆ 2 3 คนอยู่ด้านหลังรถยืนนิ่งๆ โอย...ผมกอดแม่แน่นเลย
(เส้นทางสายเปลี่ยว)
"