เราอาจเริ่มต้นจากที่รัสเซลเสนอว่าภาษาจะต้อง

สามารถวิเคราะห์ผ่านตรรกะที่ไม่อาจปฏิเสธได้และต้องสามารถ

ใช้ได้จริง แต่สำหรับภาษาศาสนาที่ไม่อาจตรวจสอบได้เช่น

พระเจ้า นรก สวรรค์ แม้จะมีข้อมูลจำนวนหนึ่งในทางศาสนาที่

ยืนยันถึงความมีอยู่ แต่เมื่อหาข้อยืนยันจากสัมผัสไม่ได้ก็

กลายเป็นการกล่าวที่เกินเลยจากความจริงไป การวิเคราะห์

ภาษาในศาสนาจึงถูกนำเสนอในแง่ของข้อความที่ไม่จริง และ

เมื่อเชื่อมโยงกับหลักเกณฑ์จริยศาสตร์ที่มีมาจากรากฐานทาง
ศาสนาจึงถูกตรวจสอบว่าเป็นแค่คุณค่า ที่ไม่อาจตรวจสอบหรือ
วัดค่าใดๆ ได้เลย แต่เมื่อวิเคราะห์ผ่านแนวคิดของวิทเกนสไตน์
กล่าวถึงการตรวจสอบคำในทางศาสนาไม่ได้ระบุแค่ข้อเท็จจริง
เท่านั้นแต่สะท้อนไปคุณค่าที่แสดงผ่านความเชื่อและความเชื่อ
นั้นเองทำให้ภาษาสามารถสื่อสารได้การเข้าใจความเชื่อไม่อาจ
พูดได้ผ่านแนวคิดอื่นนอกจากจะพูดในกลุ่มเดียวกันที่เข้าใจ
บริบทเหล่านี้เท่านั้น จึงดูไม่ยุติธรรมที่จะเอาหลักเหตุผลหรือ
วิธีการอื่นใดมาพิสูจน์ข้อมูลที่อยู่คนละเรื่อง เช่น ใช้วิทยาศาสตร์
เพื่อพิสูจน์ศาสนา ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปได้เลยจากข้อเท็จจริงนี