พุทธศาสนากับแนวคิดทางการเมืองใน รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (พ.ศ. 2325-2352)

เสนอภาพรวมของความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในระยะแรกตั้งกรุงเทพฯ ขึ้นเป็นศูนย์กลางของราชอาณาจักรไทย โดยประเด็นหลักคือการตีความพุทธศาสนาเพื่อประโยชน์ในการจัดระเบียบและควบคุมสังคมอย่างมีพลัง มิใช่ใช้อำนาจรัฐเข้าไปจับกุมคุมขังหรือลงโทษเป็นหลัก