“สวยอย่างฉันมีดีพอ ไม่จำเป็นต้องใช้ของมือสอง” เธอสวนกลับเมื่อเห็นแววตาเหยียดหยาม แม้ใบหน้าเขาจะเรียบเฉยเช่นที่เคยเห็น แต่ตอนนี้ดวงตาเปลี่ยนจากมองนิ่งเป็นดูถูก
“ใครจะไปรู้ สาวสวยเซ็กซี่บางคนก็ชอบลองอะไรที่มันดูท้าทาย เช่น...แอบลักกินขโมยกิน”
“อือ ขอบคุณที่บอกนะคะ แต่ถ้าให้ดี คุณยอดคีรินทร์สละตัวเองมาให้ดิฉันกินดีกว่าไหมคะ น่าจะอร่อยกว่ากินคนมีเจ้าของ แต่เอ...คุณ...จะยอมให้ฉันกินได้หรือคะ ไร้ความรู้สึกทาง...อารมณ์ไม่ใช่รึ” จรัสรวีสวนกลับเสียงแข็ง ตอนนี้เธอกำลังพาลเพศชาย ไม่ว่าใครหน้าไหนโผล่มาก็พร้อมจะงับทันที
แววตาที่เรียบนิ่งเริ่มขยับวับไหว ยอดคีรินทร์กำมือแน่น เขาพูดเพราะอยากจะเตือนไม่ให้เธอไปข้องเกี่ยวกับคนมีเจ้าของ และต้องตกงานแบบนี้ แต่อีกฝ่ายกลับสวนกลับแถมยังต่อว่าเขาไร้ความรู้สึก
“ถ้าไม่อยากถูกมองว่าชอบยั่ว ก็กรุณาซื้อกระโปรงที่ยาวอีกคืบ เสื้อก็เอาที่คอตื้นอีกหน่อย เวลาก้มฟาร์มโคนมจะได้ไม่ล้นออกมา”
‘เหอะ ถ้าฉันไม่น่าสนใจ นายจะมองฉันทำไม!’