ศาสนาและปรัชญา

นี่เป็นหนังสือเกี่ยวกับการเชื่อมโยงที่ชัดเจนและทรงพลานุภาพระหว่างการรู้ความจริงว่า พระเจ้ารู้สึกกับคุณอย่างไร และวิธีแสดงความปรารถนาในพระองค์ เมื่อพระวิญญาณบริสุทธ์ประสงค์จะปลุกเร้าความรักในคุณที่มีต่อพระเยซู พระองค์จะเปิดเผยถึงความรักอบอุ่นที่พระเยซูมีต่อคุณ ความรู้ความเข้าใจลึกซึ้งถึงพระคุณพระเจ้านี้อยู่ใกล้แค่เอื้อม พร้อมให้คุณไขว่คว้ามา พระเจ้าทรงเปิดเผยพระทัยของพระองค์แก่เราในพระวจนะของพระองค์ พระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระกรุณาและความรักต่อเรา คำถามอยู่ที่ว่า คุณอยากสนิทสนมกับพระเจ้าจริงๆมากแค่ไหน หรือคุณปรารถนาพระเยซูมากเพียงใดต่างหาก

หนังสือเล่มนี้ ได้ให้คำชี้แจงซึ่งเข้าใจง่าย เกี่ยวกับยุคสุดท้าย ทั้งยังได้ให้แนวทางที่เราควรศึกษา เตรียมพร้อมสำหรับยุคสุดท้ายและที่จะมาหลงใหลแผนการของพระเจ้าสำหรับยุคสุดท้าย ที่ดีที่สุดคือ เล่มนี้จะกระตุ้นให้คุณปรารถนาจะเรียนรู้เพิ่มเติม และเดินต่อไปบนเส้นทางการค้นหาพระทัยพระเจ้าสำหรับมนุษย์ทุกคนในยุคสุดท้าย และในยุคนิรันดร์ที่จะมาถึงด้วยตัวเอง ถ้าคุณอยากเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆในยุคสุดท้าย และว่าตัวเองจะมีบทบาทอะไรในชั่วโมงสุดท้ายของประวัติศาสตร์ เล่มนี้เป็นแหล่งความเข้าใจที่ดีเยี่ยม ด้วยภาษาไม่อ้อมค้อม และอยู่บนพื้นฐานความจริงของพระคัมภีร์

เรื่องราวคำสอนของพระเยซูที่สตรอเบิลได้ถ่ายทอดนั้นมันแทงทะลุหัวใจไปถึงไขข้อกระดูกและปลดเปลื้องตัวตนของเราอย่างหมดเปลือก คุณคิดว่าโลกจะสอนเราอย่างนี้มั้ย “จงรักศัตรูของท่าน” “ซื่อสัตย์แม้จะต้องเสียผลประโยชน์มหาศาล” “ยอมเสียสละตนเองเพื่อผู้อื่น” กระทั่ง “อย่าพึ่งในความรอบรู้ของตนเอง” ไม่อย่างแน่นอน! เพราะสิ่งเหล่านี้คือความโง่เขลาที่โลกมอง คำถามก็คือแล้วมันจะคุ้มค่ากันมั้ยกับทางเลือกนี้?

“ธัมมิกสังคมนิยม” ของพุทธทาสภิกขุ เป็นแนวคิดที่วิเคราะห์จุดอ่อนของระบบเศรษฐกิจการเมืองแบบ “ประชาธิปไตยเสรีนิยม” (รวมทั้ง “คอมมิวนิสต์” อันเป็นคู่ปฏิปักษ์) จากแง่มุมของพุทธธรรมไว้อย่างละเอียดลออ ซึ่งเมื่อท่านพุทธทาสเสนอวิธีแก้ปัญหาที่ประชาธิปไตยเสรีนิยมสร้างขึ้นแล้ว ท่านก็มิได้ละเลยประเด็นเรื่องความเป็นไปได้ในการปฏิบัติจริง เพราะปัญหาของโลกไม่ได้ต้องการแค่ความคิดที่ “ฟังดูดี” เท่านั้น เราต้องการความคิดที่ฟังดูดีแล้วก็ต้อง “ปฏิบัติได้จริง” ด้วย

เรื่อง “ชาติหน้าและการเกิดใหม่” เป็นปริศนาดำมืดที่สร้างความสงสัยให้ผู้คนมายาวนาน ซึ่งมีความพยายามทั้งจากศาสนาและวิทยาศาสตร์ที่จะตอบคำถามนี้ นักวิทยาศาสตร์ เช่น นักชีววิทยา อธิบายประเด็นนี้โดยใช้แนวคิดเรื่อง “ยีน” ว่า ก่อนหน้าที่มนุษย์จะเกิด มนุษย์มีตัวตนอยู่แล้ว ซึ่งตัวตนนี้ก็คือยีนที่อยู่ในเซลล์สืบพันธุ์ของพ่อแม่และบรรพบุรุษ และเมื่อตาย ตัวตนของมนุษย์ยังไม่ตาย แต่จะถ่ายทอดยีนสู่ลูกหลานที่จะเกิดตามมาอีกหลายชั่วอายุคน

ไอน์สไตน์เคยกล่าวไว้ว่า “วิทยาศาสตร์ที่ปราศจากศาสนาเหมือนคนแขนขาพิการ ศาสนาที่ปราศจากวิทยาศาสตร์เหมือนคนตาบอด” ที่เขากล่าวว่า “ศาสนาที่ปราศจากวิทยาศาสตร์เหมือนคนตาบอด” ก็เพราะศาสนามักผูกโยงกับ “ศรัทธา” และศรัทธาที่ไม่เปิดโอกาสให้ตรวจสอบนั้นง่ายที่จะนำไปสู่ความงมงาย

“วัฏสงสาร” เปรียบเสมือนการเดินทางของสรรพชีวิตที่ดิ้นรนกระเสือกกระสนไปอย่างไม่รู้ว่าจะสิ้นสุด ณ จุดใด แม้หลายชีวิตพยายามจุดไฟส่องทาง แต่สุดท้ายก็สว่างไม่จริง เพราะนั่นเป็นความสว่างที่ถูกจุดโดยไฟกิเลสซึ่งหลงเหลือเพียงหมอกและควันอันชวนให้สำลักในยามมอดดับ

“ฉลาดสร้างได้ ถ้าใจมีธรรมะ” ไม่ได้หมายถึงวิธีสร้างความฉลาดทางสมองอย่างที่ชาวโลกใฝ่หากัน แต่เป็นความฉลาดทางปัญญาที่สามารถใช้ชีวิตให้มีความสุขและปราศจากทุกข์ได้ในทุกสถานการณ์
ความฉลาดทางปัญญาที่พระพุทธเจ้าทรงเน้นเป็นพิเศษก็คือ การรู้เท่าทันในมายาของการ “นึกคิดเป็นภาษา” เพราะในภาษาที่มนุษย์ใช้ เมื่อแสดงถึงกิริยาอาการใดๆ ก็จะต้องมีประธาน (อัตตา) เป็นเจ้าของกิริยาอาการนั้นๆ เช่น เมื่อทุกข์ก็ต้องมีการนึกคิดว่า “เรา” เป็น “คนทุกข์” ซึ่งถ้าหากรู้ไม่เท่าทันก็จะตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของมัน ทำให้เกิดความยึดมั่นถือมั่นจนเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงต่อการหลุดพ้นได้

“ธรรมะตีแสกหน้า” เป็นงานเรียบเรียงธรรมนิพนธ์คัดสรรของพุทธทาสภิกขุที่มีการประยุกต์ใช้วรรณศิลป์เข้ากับเรื่องของพุทธศาสนาเพื่อให้เกิด “ภาษาธรรม” ที่มีพลังในการโน้มน้าวจิตใจได้อย่างซาบซึ้ง และเป็น “ปริศนาธรรม” ที่ท้าทายต่อการขบคิดพิจารณา

“ประสบการณ์ทางศาสนา” นั้นเป็นประสบการณ์ส่วนตัว เมื่อเป็นประสบการณ์ส่วนตัวก็เลยยากที่จะนำมาถ่ายทอดให้คนอื่นเข้าใจและรับรู้ได้ แต่ผู้เขียนคือ “บูรังก้า” กลับทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย ด้วยวิธีสื่อสารที่ตรงไปตรงมาที่สุดก็คือ การบอกเล่าในลักษณะ “ชวนคุย” หรือที่ภาษาฝรั่งเรียกว่า “Dialogue” นั่นเอง
ในการชวนคุยนั้นจะมีการเล่าถึงประสบการณ์มากมายหลายแบบที่รอคุณอยู่ในโลกของธรรมะ พร้อมกับชี้ให้เห็นถึง “ปมบางอย่าง” ที่เกิดจากความไม่แยบคายในการปฏิบัติ และปมนี้นี่แหละที่จะกลายเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรมของคุณ