ไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้จะถูกอ้างอิงถึงบ้างหรือไม่ในกระบวนการร่างรัฐธรรมนูญครั้งปัจจุบันแต่สิ่งหนึ่งที่หนังสือเล่มนี้ตอกย้ำให้เห็นก็คือพื้นที่ทางการเมืองไทยนั้น ไม่ได้เปิดให้กับตัวละครส่วนใหญ่ซึ่งไม่เคยได้เล่นบทหลักเรื่อยมา สิ่งที่น่าเจ็บปวดก็คือว่าตัวละครหลักๆ ก็รวมหัวกันสร้างให้ประชาชนรู้สึกว่ารัฐธรรมนูญจะเป็นยารักษาสารพัดโรคอันเกิดกับประเทศไปเสียในขณะที่ตัวเองก็เล่นเกมจัดสรรอำนาจกันต่อไปอย่างใจดำ