เรื่องสั้น

นวนิยายรางวัลซีไรต์เวียดนามประจำปี 2010
ตอนอายุ 8 ขวบ เจ้าหมุ่ย รู้สึกว่าชีวิตมีแต่ความน่าเบื่อจำเจ วนเวียนกับกิจกรรม 2-3 อย่างคือ ไปโรงเรียน นอนกลางวัน ทำการบ้าน เจ้าหมุ่ย และเพื่ออีก 3 คนคือ เจ้าฮายแคระ ยัยตุ่น และยัยตี๋ฟันหลอ จึงคิกหาวิธีทำให้ชีวิตน่าเบื่อน้อยลงโดยพยายามแสวงหาความตื่นเต้นตามประสาเด็กทำให้ผู้ใหญ่เวียดหัวไม่น้อย 40 ปีต่อมา เจ้าหมุ่ยโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาได้ตัดสินใจเขียนถ่ายทอดเรื่องราวในวัยเด็กของตนและเพื่อนๆเพื่อสะท้อนความทรงจำอันงดงาม และยังเป็นเหมือนตั๋วรถไฟขบวนพิเศษที่อาสานำทุกคนย้อนกลับไปสู่ชีวิตวัยเด็กอันงดงาม

ปิงปิง เป็นสาวออฟฟิศมา 4 บริษัท ทำงานมา 10 ปี ขอทำตามฝัน
สลัดทิ้งตำแหน่งสูง ๆ ขอลาออกมาเป็นสาวฟรีแลนซ์วาดรูปอยู่กับบ้าน

เมื่อเป็น “นายตัวเอง” แบบนี้ชีวิตต้องปรับเปลี่ยนเยอะ วุ่นนุงนังกันทั้งบ้าน
แต่ก็คุ้มค่าและอิ่มสุขเพราะทำได้สำเร็จจริง ๆ ภาพสวย ๆ
เรื่องเล่าสนุก ๆ  ของบล็อกเกอร์สาวจีนชื่อปิงปิงก็ได้ตีพิมพ์ขายในที่สุด
จนกลายเป็นหนังสือน่ารักอารมณ์ดีของคนทำงาน โดนใจสาวออฟฟิศสุด ๆ

ชีวิตสดใส..ขอ "ทำในสิ่งที่รัก" อยู่กับบ้านยังงี๊ตลอดไปละกัน

ปิงปิง สาวออฟฟิศจอมอึด ทำงานบริษัทมาหลายที่ สัมผัสชีวิตทั้งเปรี้ยว
หวาน มัน ขม และยุ่งขิง แต่นึก ๆ ไปก็ประทับใจจริง ๆ

เธอมาเล่าถึงวันคืนในบริษัทกล้องถ่ายรูปญี่ปุนในจีนที่แสนสุขสันต์
ทั้งจากผองเพื่อนร่วมงานแก๊งสาวหวานแซ่บ (ที่ชอบสุมหัวเมาท์แตก เล่นเกม
สั่งของกินตอนบ่าย ฯลฯ) เจ้านายญี่ปุ่นที่น่ารัก และงานแปลกใหม่
ที่ได้กระทบไหล่ดารา จนไปถึงนาทีลุ้นระทึกที่แจ้งลาออก

พบกับชีวิตไม่ง่าย..ขอ "คิดถึงชีวิตในออฟฟิศ" ไว้เป็นกำลังใจละกัน