บ้านทุ่มริมธาร
ด้วยเพราะการเดินทางที่ยังคงไม่มีสิ้นสุด ทำให้ครอบครัวอิงกัลล์สต้องอพยพ
เข้ามายังเขตมินเนโซตา พวกเขาต้องอาศัยในบ้านโพรงดินข้างๆ ลำห้วย
การอยู่ในบ้านโพรงดินนั้นเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับครอบครัวอิงกัลล์ส
แต่ก็ทำให้พวกเขาได้มีที่อาศัยอันอบอุ่นท่ามกลางฤดูกาลอันหนาวเหน็บ
ในภาวะที่อากาศแห้งแล้งรุนแรงเช่นนี้ การเพาะปลูกข้าวสาลีเป็นเพียงความหวังเดียว
ที่จะทำให้มีชีวิตยู่รอดได้ หากทว่าความหวังนั้นก็ต้องดับวูบไป
ชาร์ลส์ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวจึงต้องหาหนทางต่างๆ
เพื่อให้ครอบครัวรอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้